Hayat zormudur?

Yoksa onu bizler mi zorlaştırıyoruz, bilmiyorum ama...

Çok zor yaşantısı, çok zor bir hayatı olan insanlar tanıyorum...

Zorluk ne kelime, hatta mucize yaşantılar, kocaman yürekli insanlar....

Nefes alması zor, giyinmesi zor, yürümesi zor, konuşması,gülmesi zor.

Umutları zor, hayalleri zor...

O insanlar çabalar, çabalar...

Bir şeyler kolay olsun, güzel olsun, yolunda gitsin, fakat ne mümkün.

Zorluk, keder hüzün onun sanki hamurunda var.

Hayat onlar için mücadele, emek, özveri, fedakarlık demek....

Kimi eşinden, kimi ailesinden, kimisi çocuklarından, kimide işinden.

Zordur yaşamak

Onuruyla, gururuyla, kimseye belli etmeden, kimseden birşey beklemeden.

Aza kanaat ederek, sabırla, özveriyle mücadele eden, kocaman yürekli insanlar....

Onlar sanmayın ki hep böyle yaşarlar.

Aslında o insanlar çok iyidirler, çok neşeli ve çok gülerler...

Hoşsohbet, çevrelerinde çok sevilir, çok sayılırlar.

Hüzünlerini, kederlerini, zorluklarını kimseye belli etmezler, bilirler ki anlatsalar da anlayanları yoktur.

Annedirler, babadırlar, kardeş ve eştirler.

Hayat, yaşadıkları onları yormuş, yaşamak onlar için çok zor olmuştur.

Hayatın kaçırdığı bir şey var.

O kocaman yürekli insanlar, zoru seveler.

Hayatla mücadeleyi severler, onların yoktur takdir edeni, kıymet bileni, şefkat ve ilgi göstereni.

O kocaman yürekli insanlar, canı yanasıya, takati tükenesiye, ölümüne der gibi.

Hayatla mücadele ederler...

Sevenleri olmasa da, ilgi, alaka, takdir görmeseler de , birileri için, hep var olmuş ve olacaklar.

Onların o kocaman yüreklerinde herkese yetecek kadar sevgi, şefkat, fedakarlık ve özveri hep vardır.

Bende diyorum ki,,.

O insanlar iyi ki varlar.

Onların yakınında olanlar bence çok şanslıdırlar.

Sevin o insanları,

Görün ve lütfen tanımaya çalışın o insanları...

Onlar sevilmeye, önemsenmeye, değer verilmeye layık insanlar.

Onlar görmesini bilenlere, hayatın zorluklarını, herşeye rağmen hayatı yaşamanın, çok güzel olduğunu, öğretebilecek hayat öğretmenleridirler.

Saygılar...