Vaktiyle bir adam ve oğlu ormanda yürüyüş yaparlar.  Çok güzel olan ve hayranlık uyandıran bu orman, içinde birçok canlının barındığı harikulade bir yerdir.  Balta girmemiş tabiri tam burası için söylenmiştir…  yolları bozuktur.  Çocuk etrafını hayran hayran seyredip giderken ayağı takılır  ve yere düşer, çok canı yanar,”ahh” diye bağırır. Aynı anda bir dağın tepesinden “ahh” diye bir ses duyar ve şaşırır.

Merak eder ve bağırır,”sen kimsin?” aldığı cevap “sen kimsin?” olur.  Bu cevaba kızar ve tekrar bağırır: sen bir korkaksın!” dağdan da aynı cevap gelir :”sen bir korkaksın!...” çocuk babasına döner, “baba ne oluyor  böyle? “oğlum” der babası. “dinle ve öğren!” ve dağa dönüp “sana hayranım” diye bağırır. Gelen cevap “sana hayranım “olur. Baba tekrar bağırır;” sen muhteşemsin” çocuk çok şaşırır, ama ne oluğunu anlayamaz… Babası açıklama yapar: “insanlar buna ‘yankı’ derler, ama aslında bu hayatın ta kendisidir yavrum… Hayat istisnalar hariç, sana senin verdiklerini geri verir. Hayat yaptığımız davranışların aynasıdır. Daha fazla sevgi istediğin zaman daha çok sev!  Daha fazla şefkat istediğinde, daha şefkatli ol!  Saygı istiyorsan insanlara saygı duy. İnsanların sabırlı olmasını istiyorsan sen de daha sabırlı olmayı öğren.    Bu kural hayatımızın ayrılmaz bir parçasıdır, her safhası için geçerlidir.” Hayat bir tesadüf değil, yaptıklarımızın aynada bir yansımasıdır. Başımıza bir sıkıntı geldiğinde, oturup uzun uzun düşününce, çoğunlukla sebebini bulabiliriz. Gelecek yazımda görüşmek ümidiyle, hoşça kalın.