Özlemek ne kadar garip…
Ne kadar pis bir duygu!. Yalan mı? Pis işte. Hem de çok.
Bir şeyleri, birilerini sevip sevmediğinizi anlayamadığınızda sorun kendinize,
Ben bunu özler miyim diye? Duygular yalan söylemez ki?.
Özlerim diyorsanız seviyorsunuzdur da…
İnsan sevmediğini özlemez çünkü!.
Özlem sinsidir…
Midenin derinliklerinden gelir sürünerek.
İçini sızlattıktan sonra, Yavaş yavaş boğazını düğümler…
Ve gözlerden yaş olarak akar, çıkar, terk eder bünyeyi…
Ve özlemek çok soğuktur…
Sessizdir…
Ve özlemin en hain tarafı…
Bir daha kavuşamayacağını, arkandan sana hançer gibi saplar…
****
Allah der ki;
Kimi benden çok seversen onu senden alırım...
Ve ekler : "Onsuz yaşayamam" deme, seni onsuz da yaşatırım.
Ve Mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur, aklın şaşar.
Dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya.
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur...
"Düşmem"dersin düşersin,
"Şaşmam"dersin şaşarsın.
En garibi de budur ya, "Öldüm" der durur, yine de yaşarsın...
****
Ve yine:
Ey Gönül! Bir sürü dostlarının yanında, elbet ki düşmanların da olacak;
Ama imtihan ya bu, onca düşmanın varken seni dostun vuracak.'
****
Anladım ki insanlar;
Susanı korkak,
Görmezden geleni aptal,
Affetmeyi bileni çantada keklik sanıyorlar…
Oysaki ben:
İstediğim kadar hayatımdalar.
Göz yumduğum kadar dürüst
Ve sustuğum kadar insanlar…
****
Sonuç olarak Mevlana diyor ki:
"Üzülme!
Çünkü: yaradan umudu en çaresiz anlarda yollar.
Unutma; yağmurun en şiddetlisi en kara bulutlardan çıkar."
***
Bu hafta sonu işte böyle karmaşık bir hafta sonuydu.
Sevdiğim, hiç ayrılmayacak gibi gördüğüm, benden hemen yaradan almaz dediklerimi,
Bir kere daha nasıl da avuçlarımın arasından kayıp gittiğini gördüm.
Asi değilim vakti gelen aslına dönecek ki, dönüyor. Ve kalanlar her giden ardından der ya:
Öldüm
“Öldüm” der durur ama yine de yaşarız ve yaşıyoruz.
Ne dersiniz?
Mutlu ve (sağ)- lıcakla kalın…