Azim... Günümüz türkçesine çevrildiğinde güncel kullanım olarak 'bir işte ki engelleri yenme kararlılığı' olarak yazılıyor. Tabi ki yeterli olmuyor bu açıklama. Azimde sadece engelle mücadele yok ki. Engeli yenmek diye bir tanımlama yeterli olsun. Oysa azim kelimesinin köken olarak anlamı da şöyle; 'Bir yere gitmeye karar veren, bir iş hakkında kesin karar ve niyet sahibi' o halde bu tanımlamaya göre başarılı olmak için azimli olmak olmazsa olmaz bir parola...
Birincisi bir hedefiniz var. Ona ulaşmak için yola çıkıyorsunuz. İkincisi bu yoldan dönmemeye kesin kararlısınız. Üçüncüsü de bu kararınıza niyet ettiniz. Eğer bu üç şıktan vazgeçmez iseniz, başarı bu üç şıkkın ötesinde duruyor. Hedef, hedefe giden yola çıkmak ve bu yoldan dönmemeye niyet etmek... Azimli olmak budur. 'Ben çok çalıştım da olmadı' kolaycılığı olmaz azimli olanda. 'Şartlar şöyleydi, durum böyleydi' olmaz. Azimli insan aslında en rahat insandır. Niçin? Çünkü neyi nasıl yapacağına karar vermiş ve yola çıkmış demektir. Hani 'En kötü karar, kararsızlıktan iyidir' denilir ya... Aslında bu ifade de her alanda kullanılmaz. Yerine göre çok büyük hatalara sebep olabilir ama bu yazıda bunun tartışmasını yapmaya vaktimiz ve yerimiz yok. Dolayısıyla azimli insan karar verememe safhasını çoktan aşmış demektir.
Azimli insan ayrıca yola çıktığı için aynı konuda diğerlerine göre öne geçmiş demektir. En önemlisi de niyetini artık yapmış olduğu için kimsenin onun fikrini bulandırma veya başka yöne yönlendirme şansı yoktur. Onun için bir tek şey kalmıştır. Oda süreç... Azimli insan, eninde sonunda o süreci tamamlar ve hedefine ulaşır. İster uçak ile çabuk ulaşan, ister yaya olarak çok uzun sürede ulaşan olsun... Sonuç hedefe ulaşmayla bitecektir. Çünkü yola çıkan azimli insandır. Niyet etmiştir ve olay bitmiştir. Ha bu yolda önüne engel çıkarsa onu da aşmaya kararlıdır. Yeter ki azmi hayra olsun şerre değil.