Emekli öğretmen İsa Kahraman, küçük yaşlardan itibaren türkü söyleyerek başladığı sanat yolculuğunu emeklilik döneminde şiirle devam ettirdi. Çocukluk yıllarında "Türkücü İsa" olarak anılan Kahraman, öğretmenlik mesleğine adım attıktan sonra Samsun başta olmak üzere Türkiye’nin farklı bölgelerinde görev yaptı. Meslek hayatı boyunca şiire olan ilgisini sürdüren Kahraman, zaman bulamadığı için bu tutkusunu emeklilik dönemine bıraktı.
Şair arkadaşlarından destek aldı
Emekli olduktan sonra şiire daha fazla zaman ayıran Kahraman, doğaya olan sevgisi ve kapalı alanlara duyduğu isteksizlik nedeniyle Samsun ve Atakum Şiir Akşamları gibi etkinliklerde aktif olarak yer aldı. Bu süreçte bir dostunun kendisine hediye ettiği bağlama ile hem çalıp hem de şiir yazmaya başlayan Kahraman, şair arkadaşlarının desteğiyle şiir yazma konusunda cesaret kazandı.
Şiirlerini ölümsüzleştirmek için kitaplaştırdı
"Şiirler bir şairin evladı gibidir," diyen Kahraman, şiirlerinin kalıcı olmasını ve kendisinden sonra da yaşamaya devam etmesini istediği için yazılarını bir kitapta topladı. Bu şekilde şiirlerini tarihe mal etmek isteyen emekli öğretmen, gençlere de önemli mesajlar veriyor. Kahraman, gençlerin şiire olan ilgisinin olduğunu ancak bunun yeterli seviyede olmadığını belirterek, edebiyat öğretmenlerine ve üniversitelere büyük sorumluluk düştüğünü ifade ediyor.
Şiir yazmaya hevesli gençlerle de sohbet eden İsa Kahraman, onlara her zaman destek veriyor ve şiir yazmanın gençler için bir hobi olmasının ötesinde bir tutkuya dönüşmesi gerektiğini vurguluyor.