Hayat; hepimizin ezelde taktir edilen miadını geçireceği süreye verilen isim olması dışında, tastamam bütün eziyet ve meziyetlerimizin toplandığı bir sandık gibidir. Sandıklara tarihte hep kıymet verilen şeyler saklanmıştır. Kimileri altın, mücevher saklamış, kimi başka kıymetli madenler veya kıymetli eşyalar saklamıştır. Neticede sandılar bir çeşit hami olarak kullanılmıştır.
Kıymetli bilinen ve korunan onca maddenin yanında insan neden kendini ömür hazinesini korumaz, neden hayat sandığına, sakladığı fikirlerini, hayallerini sürekli sandıktan çıkarıp sağa sola saçar, neden sevgisini ebedi hayatına vermek yerine dünyada ki geçici heveslerine, nefsi arzularına verir? Her insanın ömrü kıymetli bir hazinedir. Ömrü boşa harcamakta büyük felakettir. Bu vaziyette bir insan ne kendine nede başkasına faydalı olamaz. Dünya evi meşgalelerle dönüp dolaşır da ömrünün sonunda ömrünün sonunda o da son durağına toprağına döner. Çıktığı bir seferde, vaktini değerlendirip kendine bir şeyler katan insanla boş boş dolaşıp hiç bir şey öğrenmeyen insan bir olur mu?
Her insanın fıtratı farklı olsa da ortak özelliği olan irade var. Kimi doğruyu tercih eder, kimi yanlışı. Bu tercihlerde de iradenin kuvveti mühimdir. Bazı işlerde aklın iradesiyle,m bazı işlerde de gönlün hissiyle kararlar veririz. Aklın kararına mantık, gönlün kararına nihayet demişler. Karar gereken hususlar da, hangisine baş vurmamız gerektiğini anlamamız lazım gelir. Zira yaptığımız bu tercihlerin neticesi ya da saadet yada kötülük olur. Taşıya bileceğin kadar yük yüklen. Telafi edebileceğin kadar hata yap. Yükün fazlası belini, hatanın fazlası gölünü sakat eder.
İş bizim kararımızla bitmez, takdiri ilahinin-tecellisi bütün kararların üstündedir. Bu sebepten mütevellit, her karar aşamasın da evvela takdiri ilahiye teslim olmak gerekir. Allahu Teala bizi bize bırakmasın, zira bir bize yetemeyiz. Rabbim rızasına uygun bir ömür yaşayıp razı olduğu kullarından olmamızı nasip etsin. AMİN.
Gelecek sayıda görüşmek ümidiyle…