Ülkemiz ve İslam aleminin büyük acılar yaşadığı şu günlerde Ramazan Bayramına Millet olarak mahzun, hüzünlü ve sıkıntı içinde kutladık aslına bakılırsa...
Malum geçtiğimiz hafta Ramazan Bayramı idi.
Bayram sabahı halimize ve bir bayrama daha kavuşmanın heyecanı ile yine de erken kalktık, tertemiz elbiselerimizi giyindik, kuşandık.
İşin aslı bir tek elimize taze kır çiçekleri almamıştık.
Bayram boyunca kimseyi üzmeyelim dedik.
Bu bayram hepimizi aslında çok daha fazla duygulandırdı.
Bu bayram, şehitlerimizin çocukları annelerini üzmeyecekler; çünkü onlar üzgün, mahzun ve kırgın!..
Gönül isterdi ki "Bayram Sevincini" yansıtan güzel aktivitelerimiz olsun.
Yazılar yazalım, haberler yapalım. Ama olmadı;
Hani duygulu bir türkü vardır;
Bayram gelmiş neyime anam anam garibem
Kan damlar yüreğime anam anam garibem
Yaralarım sızlıyor anam anam garibem
Gülmek benim neyime anam anam garibem
Toprağa düşen şehitlerimizin arkalarında bıraktıkları; acılı eşler, çocuklar, analar babalar! İnanın, içimi acıtan, yüreğimi sızlatan sizlerin acısı! Şehit kardeşlerimiz ne mübarek insanlarmış ki "şahadet" nasip olup peygamberler makamı olan şefaat makamı, "Makam-ı Mahmud" a kavuştular. Allah'ın izniyle; geride bıraktıkları sizlere şüpheniz olmasın şefaat edecekler. Yüreğinize taş basın ama sakın mahzun olmayınız!
Allah-u Teala (c.c.) Hucurat Suresi'nde "Mü'minler ancak kardeştir" buyuruyor.
Nereye gitti kardeşliğimiz, nereye gitti Müslümanlığımız?
Bu kavmiyetçilik bu ruhsuzluk hali niye?
Müslüman olduktan sonra gerisi söyleyin ne olur?!
Müslüman'ım diyen kim olursa olsun; kavmiyetçiliği inancının önüne geçiren; bayramlarda bile kin, nefret duygularını yüreğinde tutanlar, günü vakti geldiğinde bu ülkenin kanunlarına hesap vermeseler bile, Allah'a hesap vermeyecekler mi?
Peygamberimizi şehit etmek için birleşen kavimler misali beyinlerinde art niyet olanların birlik beraberliği mi bizleri kurtaracak?. Bizlere o göstermelik bayramlaşmalar ve sahte dualar mı, zoraki bayramlaşmalar, temenniler mi gölge edip merhamet ve dinimize uygun cennetlik bir gelecek nasip eyleyecek!?
Yarın çocuklarına makam, mevki için, çıkarları için yaptıkları bunca pisliğin hesabını bazıları nasıl anlatacak!?
Ramazan Bayramında yapamadılar, yapamadık hadi bari gelin, önümüzde ki Kurban Bayramında olsun barış, sevgi, huzura, birlik ve beraberliğe dönüştürelim bu durumu!:
Ülkemize, devletimize, milletimize, gerçekten tertemiz yüreklerle halis düşünce ve inançla bir birimize sahip çıkalım...
Devletimizin, memleketimizin kıymetini bilmez, birbirimizle uğraşır, birbirimizle kavga, mücadele etmeye devam edersek, önümüzde ki Kurban Bayramında da istisnasız, leş kargalarına yem oluruz...
Çevremize ve çevrenize iyi bakın bakalım. Çevremizde olanları görmüyor muyuz?
Evinden, yurdundan ayrı kalmak zorunda kalanların düştüğü acıklı durumunu yani, Suriyelileri, Irak'lıların halini net görüyoruz.
Onların Ülkemize gelmesine, vatandaşlık verilmesine dahi tepki gösterdiğimiz o insanların durumuna düşmemek için,
Önce devlet içinde ve yaşadığımız memlekette birlik, beraberliği, küskünlük ve makam - mevki hastalığını bir kenara bırakmak zorundayız.
Unutmayız, bu halis duygulara geri dönmediğimiz sürece, birlik ve beraberliği, küskünlük ve art niyetleri bitirmediğimiz sürece, bir birimizle kavga ettiğimiz müddetçe, sakın ola unutmayın ki; on kişilik bir bot içinde yüz kişiden biri de bizlerde olabiliriz ve cesetlerimiz karaya vurabilir!
Hatta Türkiye gibi bizi kucaklayacak bir başka memleket, devlette bulamayacağımız aşikardır.
Kurban bayramı öncesinde bu kötü algı ve düşünceleri silip barışmayı aklımıza getirmedikçe sanırım ve üzülerek belirteyim ki; Kurban Bayramında keseceğimiz kurban yerine bizler kurban olmaya aday oluruz.
Tüm bu duygu ve düşüncelerle acı ve hüzün dolu olsa da; Geçmiş Ramazan bayramınız mübarek ola...
Allah'ın içiniz ve içimizde, beyinlerimizde ve kalbimizde besleyip büyüttüğümüz o kötü düşünceleri temizlemesi umudu ile,
Mutlu ve (sağ)-lıcakla kalın...