Derviş hırkası giymiş bir adam, bir kuşun kanadını kırmış. Kuş da derviş gibi görünen adamı gidip Hazreti Süleyman’a şikayet etmiş. Bütün hayvanatın dilinden anlayan Süleyman Aleyhisselam adamı huzuruna çağırmış, “Neden kanadımı kırdın?”diye sormuş. Adam: “Ben avlamak için yanına kadar gittim, o zaman kaçmak isterken kanadı kırıldı” demiş. Kuş ise “Efendim, ben onun üzerinde derviş hırkası, görünce kaçmadım. ‘Derviş olan biri Allah’tan korkar, bana zarar vermez’ diye düşündüm. Avcı olsaydı hemen kaçardım” Demiş.
Hazreti Süleyman dervişin de kanadının kırılmasını isterken kuş demiş ki: “Efendim, kolunu kırarsanız iyileşince yine aynını yapar. Siz üzerindeki derviş hırkasını çıkarın. Bir daha kimseyi aldatmasın.” Yani kıssadan hisse deniliyor ki: Üzerine derviş hırkası giymesin… Çünkü gerçek anlamda dervişlik hırkasını giyen kişi, karıncayı bile incitmez. Dünya işlerini bir yana bırakır, kendini ölüm ve ölüm sonrası hayata hazırlar. Dünyadan elini eteğini çeker. Yüzünü ahrete döner. Yunus Emre Hazretlerinin “Sen derviş olamazsın” şiirini okuyanlar ne demek istediğimi daha iyi anlar.
Derviş kelimesi, Türkçe bir kelime olup yabancı dillerde karşılığı yoktur. Dervişlik, bize özgü bir şeydir. Yabancılar bunun ne demek olduğunu bilemezler. İçimizden bazıları da tıpkı yabancılar gibi dervişliğe yabancı. Onlar için, her şey dünyevidir. Dünya haricinde bir hayat, hayal edemezler. Dervişi sadece bir isim zannederler. Oysaki dervişlik bir deryadır. Dervişlik hırkasını giyenler, deryaları geçerler. Derya nedir bilmezler. Gökyüzünde uçarlar. Sema nedir bilmezler.
Yunus Emre bile kendisine “Sen derviş olamazsın” diyorsa, bu devirde biz hiç olamayız ama en azından, biraz olsun ucundan kıyısından ne demek olduğunu anlamak için gayret ederiz. Çünkü insanlık bunu gerektirir. İçimizden maalesef bazıları var ki, dervişliği hiç bilmiyor bilmek de istemiyor. Sadece dervişlik hırkasını giyip insanları tuzağa düşürmek istiyor.
Bir sonraki sayıda görüşmek ümidiyle esen kalınız.