Ayrılıktan yana bir sözcük duysam,
Nemlenir gözlerim, öfkelenirim.
Adını binlerce şarkıya yazsam,
Onu hatırlatır, öfkelenirim.
Bu beden mülteci oldu uğrunda,
Acaba bir daha görecek miyim?
Kader yüze güler belki sonunda,
Gülmezse kendime öfkelenirim.
O yârin halini rüzgara sorsam,
Hasret eker göğsüme devrilirim.
Şu garip bedeni yollara vursam,
Yollar uzadıkça öfkelenirim.
Kuş gibi sessizce kalbine konsam,
Bıkmadan bir ömür kalabilirim.
Olur da ansızın kalpten kovulsam,
Çıldırır, delirir, öfkelenirim.