Samsun’un İlkadım ilçesinde yaşayan Kuzu ailesi geçim zorlukları ile mücadele ediyor. 14 yıldır evli olan Kadir (36) ve Nurgül Kuzu (30) çifti 3, 10 ve 13 yaşlarındaki çocuklarıyla kırık dökük eski eşyalarla dolu bir evde yaşıyor. Kira ödeyemedikleri için bu evden de atılma korkusu yaşıyor.
Ailenin anlattıklarına göre daha önce bir çay ocağında çalışan baba Kadir Kuzu’nun yaklaşık 2 yıldır düzenli bir işi yok. Elinde bir mesleği olmadığı için çağrılan günlük işlere gidip gelebiliyor. İnşaatlarda tuğla ve kum taşıyarak amelelik yapıyor. Korona virüsü nedeniyle 4 aydan beri ise hiçbir iş bulabilmiş değil. Aile 3 ayda bir verilen 400 TL sosyal yardımla geçimini sağlamaya çalışıyor. Çocuklar okula gittiğinde 140 TL bir çocuk yardımı alıyorlar. 8 aylık kira ve 4 aylık fatura borçları ile 4 yıl önce bankadan çektikleri 10 bin TL nedeniyle hacze düşmüş kredileri bulunuyor.
Ailenin evinde ise yeni olan hiçbir eşya yok. Komşuların verdiği eşyalar ve yemeklerle ayakta duruyorlar. Buzdolabı neredeyse boş. Et veya tavuk bulmak şöyle dursun kahvaltılık dahi yok. Yemek masaları kırık. Sandalyelerinin oturma yerleri yok. Çocukların eşyalarını koyacakları bir dolap ders çalışacakları bir masa bulunmuyor. Yemek masası da kırık olduğu için sandalye üzerinde genellikle de yerde çalışıyorlar. Bir kişinin emanet verdiği televizyon ise çatalla çalışıyor. 2 yıldır geçim zorluğu çeken 8 aydan beri ise iyice zor durumda kalan aile son olarak ev sahibinin evden çıkmaları için bir hafta süre vermesi ile mağduriyet yaşıyor. 3 çocukla sokakta kalma tehlikesiyle karşı karşıyalar.
Anne Nurgül Kuzu, “3 çocuk annesiyim. Kiradayım. Eşim yaklaşık 2 yıldır işsiz zor durumdayım. Bazen amelelik yapıyor. En fazla 1 hafta sürüyor. Düzenli bir işi yok. 8 aydır kirayı veremedik. Ev sahibi bize çıkın diyor. Benim de olsa eşimin de olsa çalışırım. Yeter ki iş olsun. Kiram ödensin istiyorum. Faturalarım duruyor. 2 ay da bir 140 TL çocuk parası alıyorum. Onunla geçimimi sağlayamıyorum. 3 ayda bir vakıftan 400 TL yardım veriyorlar. O da çocukların pazarına gidiyor. Yaklaşık 3 ay önce birinci pandemiden yardımın aldım. 3 ay sonra tekrar gittiğimde pandemi yardımından dolayı başka yardım talebinde bulunamayacağım söylendi. 1.5 ay önce babam vefat etti. 5 sene önce de kayınpederim vefat etti. Büyükler olmayınca hiçbir şey olmuyor. Çocuklarımın ihtiyacını alamayınca bir anne olarak kahroluyorum. Canları bazen et ürünleri çekiyor ama alamıyorum. Ben bu kadar zaman çocuklarım için ayakta durdum. Bir kadın olarak sesimi duyurmak istiyorum. Buzdolabım boş. Televizyonu çatalla çalıştırıyorum. Onu da bir başkası verdi zaten. Koltuk deseniz yatılmıyor demirleri üzerinize batıyor. 14 senenin eşyası duruyor. Sokakta kalmak istemiyoruz” dedi.
“Bu aileye de sahip çıkalım”
Fevzi Çakmak Mahalle Muhtarı Çağlar Işık, “Mahallemize ilişkin mağdur, dul, yetim ve ihtiyaç sahibi ailelerimiz var. Bu ailelerimize ilişkin neler yapabiliriz diyerek göreve başladığım 1,5 yıldan bu yana elimizden gelen fedakarlığı gösteriyoruz. Kuzu ailesi de muhtar olduğum günden bugüne bildiğim tanıdığım bir ailedir. 3 çocukları olan, eşinin serbest bir iş yaptığı ve şu anda işsiz olduğu kirada oturan bir ailedir. Ben de elimden geldiğince yardımlar yapmaya çalıştım. Gerek kumanya gerek market kartları gerek maddiyat anlamında. Ancak bu da belli bir ölçüde olabiliyor. O yüzden gücü yeten insanlarımızdan, kurum kuruluşlarımızdan, iş adamlarımızdan bu gibi ailelerin muhtarlıklar aracılığıyla önemsenmesini ve sahip çıkılmasını istiyorum. Her çocuk birer fidandır. Bizim bunları yeşertmemiz gerekmektedir. Bu aileye de sahip çıkalım diyorum” diye konuştu.