Sanma ki uzakta senden hep ayrıyım.
İnan ki seninleyim gözlerim seni görüyor.
Seyrediyorum seni gönül penceremden.
Azat olursam bir gün seni hep sevebilsem.
Gecelerimde gözlerimden akan şebnemidir.
Dudaklarımda sayıklanan şey sevgindir.
Öyle bir sevgi bu mahbus damlarında bile.
Hep inan ki seni kendimden fazla düşünüyorum.
Epey zamandır arayamadım seni üzgünüm.
Nefes alıyorum ama yaşayan ölü gibiyim.
Ruhum bedenimde tutsak yaşıyorum komada.
Bedenimle tutsak kaldım kapalı kafeste.
Her durşma gününü sanki iple çekiyorum.
Bakıyorum o gün hep gelecek diye.
Her duruşmanın sonunda aynı hüsran gene.
Devam ediyor çaresiz gene bir gün bitiyor..
Gecenin her karanlığı güneşin batışı bir hüzün getirir.
Her karanlık gece mutlaka doğacak güneşe gebedir.
Tutuklanmışız kaderimiz de umudumuz ancak af.
Hayatımız dört duvar arasında düşüncemiz aftır.