(Ceyhan PORSUK BESTESİ)
Şehrin yamacında gün çiçek açtı.
Toprak son cemreyi bağrına bastı.
Yar sırma saçını ele bağlattı.
Gönlüm yangın yeri yalan aşkıyla.
Savruldu küllerim her bir kuytuda.
Yürek başka sevmez artık daha da.
Yalnız bir uçurtma döndü semada.
Gönlüm yangın yeri yalan aşkıyla.
O çimen gözleri canıma candı.
Aşkımın gözyaşı kime yaradı?
Hani bir damlada bin olmak vardı?
Gönlüm yangın yeri yalan aşkıyla.