Hiçbir kimse “benim kimseye ihtiyacım yoktur” diyemez. Çünkü bir insan tek başına fazla İnsana yararlı olmayabilir, ne tarafa bakarsak bakalım bütün sosyal ilişkilerde bu böyledir insanların ister istemez bir başkasının gücüne parasına fikrine muhtaç olduğunu görürüz. İnsanların birbirine muhtaç olmaları karşılıklı yardımlaşmaları gerçeğini doğurur. Yardımlaşma toplum halinde yaşamanın tabii bir sonucudur.Hem başkaları ile yaşamak hem yardıma ihtiyaç duymamak imkânsızdır.Bunun için güzel dinimizde yardımlaşmayı bütün maddi ve manevi hayatımızı kapsayacak şekilde en geniş sınırları ile ele almış ve dini bir görev olarak ortaya koymuştur ve zekat vermekten tatlı söz ve güler yüzle davranmaya kadar her şeyin iyilik kapsamına alındığını düşünürsek dinimizin yardımlaşma sınırını ne kadar geniş tuttuğunu daha iyi kavrarız.
Yardımlaşmanın özünde aslında bir bakıma fedakarlık vardır.Maldan sevgiye kadar her şeyin bir başkasıyla paylaşılması onun da istifade etmesine vesile olmak vardır.Bu “verme” işi bazen zekat ve fitre de olduğu gibi mecburi olsa da çoğu zaman tamamen İsteğe bağlıdır yine zekat verilebilir miktarda verildiği halde sadaka vermenin sınırı yoktur dileyen dilediği kadar verebilir. Böylece Müslümanlar arasında en geniş manada yardımlaşma yapılmış olur bu maddi yardımın dışında insanlar başkalarına söz ve davranışları ile de iyilik yapmak onlara sevgi ile bağlanmak mecburiyetindedir. Bu da medeni insanın görevidir .Öyle ki günümüzde hiçbir iyilikte bulunmayan bir insanın eliyle diliyle başkalarına zarar vermemesi bile iyilik yani sadaka sayılmıştır.Kaldı ki bizim geleneğimiz ile örtüşen dini inancımız fedakarlık duygularını o kadar hassas ulaştırmıştır ki değil yardım etmek gerektiğinde evladımız gerektiğinde öğrencimiz için canımızı bile feda edebilmişizdir. Yardımlaşma eğer ki asırlar ötesinden insanlar çağrıda bulunan Mevlana Celaleddin-i Rumi'nin arzu ettiği gibi bütün insanlığı kaplasa insanlar birbirine yardım da akarsuların çağıldaması gibi süreklilik gösterse toplumda asla sıkıntı asla haset asla çalıp çırpma terör vesaire olmaz. İnsanlar birbirine yardım ettiğinde bütün insanlar meselelerini dertleri çözmüş ihtiyaçlarını gidermiş olur.