Sistemleri ayakta tutacak toplum, ailelerden oluşur. Tarih boyu bütün toplumlar, değerlerinin yayılması ve yaşatılması hususunda ailelere büyük bir rol ve önem vermiştir. Bu durum, bazen aileye mukaddes bir mevki vermeye kadar ileriye gitmiştir. Zira ailelerde ki ahlaki yapının çöküşü; insan kalitesini zaafa uğratmakta bu da milletin ahlaki, dini, kültürel ve sosyal mevcudiyetine gölge düşürerek o millete bağlı bütün sistemin çöküşüne yol açmaktadır.

İçinde yaşadığımız modern çağda; kadın ve erkek rollerinde ki değişim ve gelişim, yoğun stres altında yaşama hızla akan çağa uygun beklentilerin yükselmesi, her şeyin makineleştiği bir devirde lüks hayatın normal bir hayat gibi görülmesinin getirdiği problemler , ne yazık ki aileleri psikolojik ve sosyal olarak bunaltmakta ve zorlamaktadır. Çağdaş ve modern hayat, tüketim çılgınlığı, reklamlarla sürekli teşvik edilen rekabet, fertlerin beklentilerini ve hayat standardını yükseltti. Eskiden küçük şeylerden mutlu olmasını bilen insanlar, yerini her şeye sahip olduğu halde bir türlü istatisliklere göre, arada yaşayan her on kişiden üçü mutlu, kalan yedisi mutsuzdur. Tabii ki bunun pek çok sebebi var. Fakat en ön de gelen sebep, ailelerde ki mutluluğun ferdileşmesidir.

Ferdiyetçilik sadece kendi ve arzularının ön planda tutulduğu bir hayat tarzının evlere hakim olma şeklidir. Bu tür evlilikler, genellikle “ben”değil “biz” diyerek sosyalleşip bütünleşmeli ki ailelerde pek çok problem türedi. Ayrıca modern hayat tarzında “çekirdek” ailelerin öne çıkartılıp özendirilmesi yüzünden aileler iyice küçüldü. Büyükler, aile içinden çıkartıldı, bir köşeye itildi ya da huzur evlerine gönderildi.Büyükler saygıdan mahrum bırakılınca çekirdek ailenin anne babaları da kendi çocukları tarafından sayılmalı, sözlerine itibar edilmedi. Devamı yarın.