İnsanlar içeriğe değil, sadece başlıklara bakar oldular. Benim zamanım ise başlıklarla uğraşmayacak kadar değerli artık. Özü istiyorum ruhumun acelesi var. İnsan onurunu ve gerçekleri savunan, sorumluluktan kaçmayan, başarılarından dolayı şişinmeyen, kendi yanlışlarına gülebilen, vaktinden önce ‘oldum’ demeyen, insan olmayı anlamış insanlarla yaşamak istiyorum.

Asıl olan, hayatı değerli kılmış eylemlerimizdir. Şu fani dünyanın sert darbelerinden yumuşak bir ruh ile çıkmayı başarabilmiş ve başkalarının yüreğine dokunabilen insanlarla olmak istiyorum… Evet olgunluğun bana getireceği o doluluğu hissetmek için acelem var. Amacım, sevdiklerim ve vicdanımla barış içinde ve huzurla dolu olmaktır. Umarım sizin için de aynısı olur. Çünkü her halükarda yaşlanacağız. İki tane hayatımız var ve ikincisi sadece bir tane hayatımız olduğunu anladığımızda başlıyor.

“Olgun insan, Allah der yürür, hayat der gülümser, kısmet der her halinden razı olur.” Hazreti Mevlana olgunluk döneminde, kalan yıllarımı saydım ve yaşadığımdan çok daha az zamanım kaldığını keşfettim. Bir şekerleme paketi kazanmış küçük bir çocuk gibi yılları büyük bir zevkle ve iştahla yedim ama azalmaya başladıklarını hissedince artık teker teker tadını çıkararak yiyorum…

Artık yasaların ve yönetmeliklerin tartışılıp durduğu ve hiçbir işe yaramayacağını bildiğim sonsuz toplantılara ayıracak zamanım yok… Takvim yaşlarına rağmen hala büyümeyen o yanlış insanlara destek olmak için de zamanım  yok. Vasatlıkla uğraşmak için de zaman ayıramam. Şişmiş epoların bulunduğu toplantılara katılmayı hiç istemiyorum. Artık dalaverecilere ve çıkarcılara tahammül edemiyorum. Bir sonraki sayıda görüşmek ümidiyle hoşça kalınız.