Bu yılın 14 Ağustosu Ak Parti, nin 21. Kuruluş yılıydı. Kuşku yok ki Ak Parti ve icraatları ileride çok sayıda akademik incelemeye konu olacak. Bilimsel araştırmalarda partinin özellikleri, başarıları masaya yatırılacak…
Bir partinin başarısının en büyük ölçüsü iktidara gelmesi ve iktidarda kalması. Ak Partinin bu bakımdan demokrasi tarihimizdeki en başarılı parti olduğuna kuşku yok; İktidar da 20. Yılını doldurmak üzere üstelik bunu antidemokratik müdahalelere rağmen elde etmiş olması bu başarıyı perçinliyor. Parti kuruluşundan itibaren girdiği genel seçimler, mahalli seçimler ve Anayasa referandumlarından oluşan toplam 15 seçim yarışından zaferle çıktı. Bunun küçümsenemeyecek bir başarı olduğu açık.

Ak Partinin iktidarlarında demokrasimiz gelişti mi yoksa geriledi mi? Ak Parti dönemlerinin demokrasi açısında bir gerilemeye tekabül ettiği yolunda yoğun bir propaganda var. Ben bunun gerçeği yansıtmadığı kanaatindeyim; tam da tersine Ak Parti iktidarları zamanında demokrasimiz ilerledi. Başka bir deyişle Ak Partinin iktidara geldiği Türkiye, bugünkü Türkiye’den daha demokratik değildi.

Ak Parti, her şeyden önce, bana göre, merkez sağın zamanımızdaki hali. Erdoğan bazılarının da iddia ettiği gibi ideolojik İslamcı değil, geleneksel anlamda dindar bir politikacı. Sistemi toptan bir İslami ajanda etrafında dönüştürmekten ziyade dindarlarının vurguladığı ve önemsediği noktaları öne çıkarmakta. Ayasofya’nın Cami statüsüne tekrar kavuşturulması, başörtülü kadınların mağduriyetlerinin giderilmesi, dindar gençlik yetiştirme çağrıları bu çerçevede okunabilir.

Ak Partinin İslamcı olmadığının başka bir delili radikal İslamcı kesimlerin soyut kavramlara dayandırılan şiddetli bir muhalefetiyle karşılaşıyor olması. Bu yönüyle Türkiye’ye en büyük hizmeti, belki de, radikal İslamcılığı, elbette niyeti olmadan törpülemesi…

Merkez sağ Menderes’den itibaren devamlı daha dindar Liderler tarafından önderlik edilen bir siyasli hareket oldu. Menderes, Demirel, Özal ve Erdoğan çizgisinde bunu kolayca teşhis etmek mümkün. Bunun çok büyük toplumsal yararları olduğu aşikâr. Böylece dindar muhafazakâr geniş halk kitleleri ile sistem arasındaki açık daraldı. Demokratik sistemin toplumsal tabanı takviye edildi.