Sevgili Gönüldaşlarım

                Bugün canım yazı yazmak istemiyor. Bir haftadan beri izlediğim kaset maset haberleri beni perişan etti. Dinlediğim her haber kafama balyoz olup iniyor. Kırk yıl önce i'la-yıkelametullah için yola çıkmıştık. Kutsal olarak inandığımız ÜLKÜ davası için binlerce genç şehit vermiştik. O idam sehpalarında can veren fidanlar! Ya o işkence altında inim, inim inleyen kardeşlerimiz! Özür dilerim daha fazlasını yazamayacağım. Yazamıyorum…

                Bütün bu hüzün veren anıları düşündükçe uçmağa çalışan fakat bir türlü uçamayan yaralı bir tarla kuşu gibi yığılıp kaldım. İmdadıma rahmetli Muhsin Bey’in ölümünden sonra yazdığım ALPEREN’İ GÖRDÜM şiiri yetişti. Şiiri okudum, bir defa daha okudum ve rahatladım. Sevgili Gönüldaşlarım sizde benim gibi karışık duygular içinde iseniz ALPEREN’İ GÖRDÜM şiirini okuyun rahatlarsın…

                                                                                                                             Selam ve dualarımla.

                                               ALPEREN’İ GÖRDÜM

                Can Alperen!

                Sevgili Başkanım!

                Dün sabah seni gördüm.

                Düş müydü, gerçek miydi anlayamadım.

                Ay Yıldızlı al bayrağa sarınmıştın.

                Kürsüden sesleniyordun:

                Ben Türk’üm!

                Türk hürriyetsiz olmaz! Diyordun.

                Ben Türk’üm!

                Türk, ezansız olmaz! Diyordun.

Ben Türk’üm!

Türk devletsiz olmaz! Diyordun.

Al bayrağı açmıştın.

Tevhide çağırıyordun.

Gözlerim yaşlarla dolu seni seyrediyordum

Düş müydü, gerçek miydi, anlayamadım!

Sonra yanına geldim.

Halimi hatırımı sordun.

Dostlara selam söyle dedin

Her zaman ki gibiydin,

Gözlerinin içi gülüyordu.

Gözlerim yaşlarla dolu, seni dinliyordum!

Düş müydü, gerçek miydi anlayamadım.

Can Alperen!

Sevgili Başkanım!

Bugünlerde seni çok özlüyorum

İhanet belgesi diyorlar

Bilmem ne açılımı diyorlar

Çakallar uluşuyor, akbabalar uçuşuyor!

Ölüm fermalarımız yazılıyor

İçim acıyor, yüreğim yanıyor

Sahnedekilerin hiçbirine inanmıyorum!

Ulu Alperen, ne olur gel! Anadolu’yu gezelim.

Yozgat’ın köylerinde yer sofrasına oturalım!

Şırnak çarşısındaki kahvehanelerde çay içelim!

Oy vermediler ama, onlar seni çok severler.

Ayrılıkta azap var, bir olalım!

Gel tevhid-i kıbleye yönelelim

Sana bu günlerde çok ihtiyacımız var.

Sevgili başkanım!

Ulu Alperen!

“Kekik kokulu koyaklardan aşarak”

“Güvercinler ülkesinde dolaşıyor”

“Bir çeşme başı arıyorum” diye söylemiştin ya!

Şehit düştüğün Keş dağına gittim.

Kekik otları topladım.

Burcu, burcu gül kokuyor, sen kokuyorsun!

Sensizlik özlemi çok acı veriyor!

Seni bugünlerde çok özlüyorum

Gözlerim yaşlarla dolu, seni yaşıyorum.

Saadat lar seninle olsun!

Mekânın cennet olsun Ulu Alperen!

                                                                                              04.10.2009

                                                                                              Hasan TOPUZ