Ben bu yazımda anlayış veya anlayışsızlık üzerine birkaç söz etmek istiyorum anlayış kelimesinin sözlük anlamı: Anlamak işi veya biçimi, anlama yeteneği, feraset,izan, hoş görme, halden anlama, ayırıcı bir nitelik olarak görüş,olarak geçiyor…

Bir de anlayışsız kelimesinin sözlük anlamına bakalım. O da; anlayışı kıt olan, kafasız, kavrayışsız, vurdumduymaz, kalın kafalı, izansız, ferasetsiz ve hoşgörüsüz manalarına geliyor…

Bugünlerde beklide en çok ihtiyacımız olan şey: Anlayış… Maalesef yaşadığımız dünyada kimse kimseyi büyük çoğunluk olarak anlamaya çalışmıyor; genellikle kimse kimseye anlayış göstermiyor. Trafikte araç kullanan sürücüler birbirine yol vermiyor. Şirkette ve kurumlarda aynı birimlerde çalışan mesai arkadaşları basit bir sebepten birbirilerinin kalplerini kırıyor. Aynı okulda eğitim gören öğrenciler, kalem silgi yüzünden kavga ediyor. Hastanede, hastasına bakılmadığını düşünen hasta yakını doktora kafa atıyor. Korona denen illetin yayılmasını engellemek için devlet bir takım tedbirler koyuyor ama bazıları umursamıyor. Hatta TBMM’de aynı çatı altında milletvekilleri bile ülkenin menfaati olan bir konuda uzlaşamıyor. Oysaki Türk milleti, Hazreti Mevlana’nın torunları olarak hoşgörü kelimesini bütün dünyaya ihraç eden bir toplum olarak bilinir.

Karadeniz’de yıllar sonra  bu kadar büyük miktarda doğalgaz buluyoruz. Bazıları sevinmek yerine dalga geçiyor. Yazık, geldiğimiz hale bakın. Bence anlayışsızlık birkaç şekilde oluyor: Birincisi, kendi Öz anlamında, bir insan anlayışı kıt olduğu için, ikincisi ve acı olanı birinin menfaatine dokunduğu için veya işine gelmediği için anlamak istemek. Klişe ama çok kullanılan, genel kabul görmüş bir söz vardır. Doğruyu  kim söylerse söylesin, doğru doğrudur. Eskiden hocalar,talebeleri için “Allah, anlayışını arttırtsın” diye dua edermiş. Şimdi düşünüyorum da keşke birileri de bizim için böyle dua etse; “Allahu Teala çoğumuzun anlayışını arttırsın.”