Çok değerli Haber Express Gazetesi okuyucuları, nice canların yitip gitmesine sebep olan yaşayanların da ömründen çalan, tüm ülkenin hatta tüm dünyanın yüreğini dağlayan; huzura, mutluluğa hasret bırakan, günlerce, aylarca hatta yıllarca sürecek psikolojik travmaların da sorumlusu olan bir acı yaşadık, yaşıyoruz.

Bunca acıya sebep olan aslında bir açıdan bakıldığında işini iyi yapmayan, üç kuruş daha fazla olsun diye malzemeden kısan, mevzuatlara uymayan kimselerdi… Doymak bilmeyen aç gözlüler diorumben onlara ve onlara iki çift sözüm var. Elbette ki hiçbir zaman dinmeyecek olan doyumsuzluklarının bitmesi ümidiyle yazıyorum bunları. Hatırlasınlar istiyorum bu yalan dünyanın kimseye kalmadığını, kefenin cebinin olmadığını. Şairimizin ağzından şifa gibi dökülen sözlerini de ekliyorum: “Burası dünya! Ne çok kıymetlendirdik. Oysa bir tarla idi: Ekip, biçip gidecektik…” Öyle güzel anlatmış ki yalan dünyayı… Kapılmayalım, unutmayalım ve hep hatırlayalım diye. Belki siz de hatırlarsınız da bu açgözlülük son bulur. Zira ne mutluluğu ne de huzuru sadece parada bulamayacaksınız… Eğer tamahkar ve açgözlülük hastalığından kurtulamazsınız hem kendinize hem çevrenize zarar vermekten öteye gidemeyeceksiniz.

Parayla bulmayı umut ettiğiniz şeyler var… Lakin onu o kadar yanlış yerde arıyorsunuz ki eğer yönlerinizi, amaçlarınızı düşüncelerinizi değiştiremezseniz hiçbir zaman o umduğunuzu parayla pulla bulamayacaksınız. Aksine olduğunuz yerde çırpınıp duracaksınız. Oysa sahip olduğunuz şeyleri hakla hukukla kazanmayı deneseniz bir de paylaşmayı öğrenseniz mutluluğun da huzurun da tadına doyamazdınız. Hayatınızı da yaşamaya değer yapabilirdiniz dünya malına tamah etmeye sırtınızı dönebilseydiniz eğer.

Marifetname’de de yazar ki; “Dünyaya güvenen pişman olur. Çünkü o seninle kalsa da sen onunla kalamazsın. Onun için gel dünyadan çıkmadan önce kalbinden dünya sevgisini çıkar…” Ne demiş Yunus Emre: “Sular hep aktı geçti, kurudu vakti geçti. Nice han, nice sultan tahtı bıraktı geçti. Dünya bir penceredir, her gelen baktı geçti.”