Birinci dünya harbinin bir cephesi olan Çanakkale’de de zafer aynı yöntemle gelmişti. Burada topları boğazın iki yakasına yerleştiren sultan ikinci Abdülhamit Han‘ın ne kadar bilgili ve araştırmacı biri olduğunu gözler önüne seriyor. Belki de sultan, bu olaydan ibret alarak bir harpte düşmanın yine önce Çanakkale Boğazı’nı geçmeye çalışacağı tahmin etmiş ve savaştan yıllar önce o topları koydurtmuştu. Bu gerçekten tarih ilminin önemini çok net  bir şekilde gösteriyor…

Bu olayın bana hatırlattığı ikinci hadise ise Çanakkale Muharebesinde seyit onbaşı’nın çok kritik bir anda düşmanının düşmanın neredeyse Boğaz’ı geçtiği bir anda bulunduğu bir tabyada topun mermi kaldıran vinci parçalanmasına rağmen yaklaşık iki yüz on beş kilo ağırlığındaki top mermisini kaldırarak kundağına yerleştirip OCEAN zırhlısını bastırması üzerine gelen zaferi hatırlattı.

Tıpkı Kara Mehmet’in Venedik amirali baştardasını bastırması gibi. Burada görülüyor ki “ Fırat değişir sanma bu kan yine o kandır.” O zaman mademki tarih tekerrürden ibaret… mademki dedelerimiz tarihte gemileri karadan yürütüp Haliç’e inerek İstanbul’dan fethederken beri taraftan da Yıldırım Beyazıt’ın karşı kuyuda yaptırdığı Anadolu hisarı ile beraber Boğaz’ı kesmek için Rumeli Hisarını inşa ettirdiyse… nasıl ki köprülü Mehmet Paşa’nın Kara Mehmet’i, düşman baştardasını sulara gömdüyse…ve nasıl ki seyit onbaşı baştardasını sırtlandıysa o bir dünya mermi ile dünya siyasetinin gidişatını değiştirdi ise bugün de kahraman Mehmetçiğimiz  “bu coğrafya da benden izinsiz benden habersiz dünya siyasetini değiştiremezsiniz .”derken aynı ruha aynı inanca sahiptir…

Yeter ki tarihin ibret alınacak sayfalarından ibret alalım. Yeter ki bu güzel vatanda bu güzel coğrafya’da yaşayanlar olarak birbirimizle didişmek yerine birbirimizle kenetlenelim. Birbirimizi ötelemek yerine manevi duygularımızla alemlerin efendisinin getirdiği yüce dinimizin ruhuyla kucaklayalım… Dün nasıl Çanakkale’de omuz omuza idiyse dedelerimiz, bu günde bizler aynı ruhta olalım.