Dünyada Engelliler Bakanlığı'nın bulunduğu tek ülke olan, ölülerini dahi sayamayan ve her gün onlarca kişinin öldürülmesi gibi vakaların artık haberden bile sayılmadığı Afganistan'ın Kuzey Bölgesinde bir Türk yurdu: Güney Türkistan... En mazlum, en fakir, en muhtaç ve en çok göz ardı edilen Türkistan. Zamanında Denhak bin Müzahim ve Mevlana Celaletin-i Rumi gibi pek çok büüyk alim ve velinin yetiştiği toprağı Gülistan olan Türkistan...

Anadolu'dan Kadim ancak Anadolu'dan kimsesiz Gazneniler'in, Selçukluların yadigarı topraklar...

Suriye, Irak, İran ve Kırım'da ki kardeşlerimiz ile aynı kaderi hatta daha acı bir kaderi paylaşıyor Güney Türkistan'lı kardeşlerimiz. 200 Bin yıllık mazilerine rağmen "Öz yurdun da garip öz yurdunda perişan" durumundalar. Sefalet, fakirlik ve türlü zulümlerden asırlardır kurtulamıyorlar. Bir yandan işgalciler diğer yandan terör örgütleri hala halkı sömürüyor. Masum ve çaresiz halk sesini çıkaramadan olanları kabul etmek mecburiyetinde kalıyor. 

Yetim ve öksüz çocuklarla, kimsesiz ve alakaya muhtaç dede ve nineler ile, her yaştan engelli insanlarla dolu maalesef. Evlerde pişecek yemek dahi kara kara düşünülüyor fakat ne yiyelim diye bir düşünce değil yenilecek bir lokma bir şeyin bile bulunamamasından kaynaklanan endişe bu. Eskimiş, yırtık veya yamalı da olsa bir kıyafete sahip olmak onlar için sevinilecek bir şey. Bütün bunlar rağmen haberleri medya da pek görünmüyor. Dünya burada olup bitenlere müdahale etmiyor ve sessiz kalıyor.

Demokrasi vaadi ile, düzmece bir senaryo ile coğrafyaya gelen malum devlet ve diğer batılı devletler adeta 20 senedir sömürme sırasını devir almış görünüyor. Nihayetinde de bunca zamandır yaptıkları türlü vahşet ve gayri insani fiilleri için hesap vermeden oradan ayrılmayı düşünüyor. Güney Türkistan, Afganistan adını aldığından beri hakikaten ızdırap eksiz kalmıyor. Kardeşlerimizin feryadını kimseler duymuyor. Müslümanların Hamisi, yegane sığınağı Türk Milletinden kardeşlerinden gözetmesini ve onların davasını tanımsını ümit ediyoruz.