İnsan, tabiata nazar edip biraz tefekkür ettiğinde her canlının fani olduğunu, ömrünü bitirenlerin toprağa karıştığını ve sıranın kendisine de  geleceğini hemen fark eder. Nefesler, bir kum saatindeki kum saatinde ki kum  taneleri gibidir. Bir gün elbet o son kum tanesi de düşecek, son nefes verilecek ve ömür sermayesi tükenecektir. Son nefes gelmeden, binlere her sabah verilen o bembeyaz sayfaları hayırlı amellerle doldurmak ve ahireti kazanmak için gayret gerekir. Ancak bu sayede zaman bereketlenir ve güzel nakışlarla işlenmiş olur.  

Zaman;  Hakk'ın yarattığı günden bu güne,bir ırmak misali güzergahında ve hep aynı istikamete, aynı hızla akıp gitmektedir. Ezeli ve ebedi olan yalnızca Allah'tır. Bu sebeple, yaratılan her varlığın nihayeti olacaktır. Her hadise, mutlaka zamanın bir diliminde ve bir mekanda vuku bulur. Yaratılmış bütün varlıkların zamanın ve mekanın dışında olmasına imkan yoktur.

Zaman sermayesi, insanoğluna verilmiş en büyük nimetlerde, emanetlerden biridir ve büyük bir ehemmiyet taşır.  Çünkü zamanın hangi meşguliyetlerle geçirildiği, ahirette ki halin ve  nihai akıbetin cennet yahut cehennem oluşunu doğrudan etkilemektedir.Her nimetin bir hesabı olduğu gibi, insana tahsis edilen zamanın yani ömrün de elbette bir hesabı olacaktır.

Bugün, ömür defterindeki bembeyaz bir sayfadır. Yapılacak iyi ve kötü her şey o deftere yazılacak, gün bittiğinde sayfa kapanacaktır.

Kapanan sayfanın yeniden açılması, yazılanlarını silinmesi mümkün olmayacaktır. Elbette geçmişte yaşananlar bugüne ve geleceğe ışık tutmalıdır. Geçmişteki hatalardan dersler çıkarıp gelecek için abzı planlamalar yapılmalıdır. Çünkü bugün dünün ve yarının köprüsüdür.  Ancak bu demek değildir ki, insan ikisi arasında savrulup  duracak, zaman zaman ikisinden birinin çıkmaz sokaklarında kaybolacaktır.  Bugün, düne ve yarına asla kurban  edilmemelidir.

Mümin, ömrün bir insana bir kereliğine verilen ve telafisi olmayan bir sermaye olduğunun şuurundadır.  Ne dünün hatıralarına saplanır. Kalır ne de yarının hayalleriyle  kendini avutur. Bilir ki dün elden kayıp gitti, mazide kaldı, yarınlar ise hep meçhuldür. Bu yüzden ömrün son günü, bugün olabilir düşüncesiyle günü en güzel şekilde değerlendirmenin gayreti içinde olur.

Gelecek sayıda buluşmak üzere hoşça kalın