Bin dokuz yüz doksanlı yıllarda Sovyetler birliği dağıldı. Yüz yılı geçen bir Rus esaretinden sonra tam beş tane Türk Devleti doğdu. Azerbaycan, Kazakistan, Özbekistan-Türkmenistan ve Kırgızistan. Asya kıtasının bağrına beş tane beşi birlik gibi asıldı.

     Bizim gibi bağrı yanıklar bu olanlardan çok mutlu oluyorlardı. Uçsuz bucaksız Turan Devleti hayallerimizi süslemeye başladı. Bazen Asya haritasını açıp inceliyor gözyaşlarımı tutamıyordum. 1993 yılında 5. sınıfları okutuyordum.

     Orta Asya’daki bu beş inciyi anlatmakla bitiremiyordum. Bugün öğrencilerim o yılı hep anlatıyorlar.

     Aradan yirmi yıl geçti. O inciler Orta Asya’yı yine süslüyor. Ama yeteri kadar mesafe alamıyoruz. Gasbirinli İsmail’in dilde, işte ve fikirde birlik prensibini gerçekleştiremedik. İstediğimiz iş birliğini sağlayamadık. İstediğimiz sonuca varmamamızın tek sebebi Türkiye’mizin ekonomide, bilimde, kültürde gereken kalkınmayı tamamlayamamasıdır.        

     Ekonomide dışa bağımlı olmamız Türk kardeşlerimize gereken yakınlık göstermememizin sonucunu getiriyor. Özgür Türk Devletleri dim dik ayakta duruyorlar. Bugün olmamışsa inşallah yarın gereken yarmışlaşmayı sağlarız. Ama İçimizde başka bir yara var.
DOĞU TÜRKİSTAN

     Türkiye Türkçesine en yakın Türk lehçesinin Azeri Türkçesi olduğunu sanıyordum. Birkaç yıl önce bir Doğu Türkistanlı kardeşimle konuştum. Bizim Türkçemize en yakın Lehçenin Doğu Türkistan da konuştuğu lehçe olduğunu öğrendim. Esaret altında yaşayan milletlerin çektikleri acıların en ağırını Doğu Türkistanlı kardeşlerimiz çekmişler.

      Türkiye’nin yüz ölçümü kadar büyüklükte olan Doğu Türkistan’ın 30 milyonluk Türk topluluğu tam esaret hayatı yaşıyor. Yüz yıldır süren komünist Çin mezalimi tam bir soykırımdır. Kızıl Çin’in ekonomik büyüklüğü ve gücü Türk kardeşlerimizin sesini Dünya’ya duyurmaya engel oluyor. Türkiye’mizde bile hükümetler bu işkenceyi görmezden geliyor. Doğu Tükistandaki kardeşlerimiz dillerini özgürce konuşamıyorlar. Din özgürlüğünden yoksun aklı hayale gelmedik varlık yokluk savaşı veriyorlar. Birleşmiş milletler, İnsan Hakları, şampiyonu Avrupa sesini bile çıkartmıyor.

     Biz ise olanları şaşkınlıkla seyrediyoruz. Seyretmekle kalmıyor Doğu Türkistan derneklerini yurt dışına kovuyoruz. Bu yazdıklarım çok acı hakikatler. Başbakanımız Filistin için saygıyla karşılanacak mücadele veriyor. Bilhassa İslami basın Filistin’e büyük destek veriyor. Fakat mazlum Müslüman Doğu Türkistan’ın adını bile anan yok. Vah Doğu Türkistan vah…