Kırgız yazar CENGİZ AYMERTOV 1980 yılında yazdığı “GÜN UZAR YÜZYIL OLUR” romanında ilk defa MANKURT sözü geçmektedir.

Bizde AVARLAR, Avrupa’da ise JUAN JUAN olarak bilinen KIRGIZLARIN baş düşmanları bütün güçleri ile düşmana saldırırlar, kimini öldürür, kimisini de tutsak ederlermiş.

Güçlü ve dayanıklı olanları MANKURTLAŞTIRMAK için ayırırlarmış, zayıf olanları ise köle olarak satarlarmış.

MANKURTLAŞTIRILANLAR sonsuza kadar köle olarak kalırlar. Mankurtlaştırılacak tutsağın önce saçları yolunarak kafa derisi yüzülerek kanlar içinde bırakılır. Derisi yüzülmüş kafaya tam o esnada kesilmiş bir devenin derisinden bir parça tutsağın yüzülmüş kafasına sıcak sıcak geçilir. Genç tutsağın elleri ve ayakları sıkıca bağlanır ki, kafasındaki deriyi çıkarmasın. Bu tutsaklar çöllere götürülür, kızgın güneş altında saatlerce bekletilir. Deri iyice kafaya yapışır. Deri kurudukça kafayı mengene gibi sıkar ve bu korkunç işkence tutsağın öz benliğini yitirmesine sebep olur. Artık tutsak kendi kimliğini kaybetmiştir, sahibi ne emir veriyorsa hiç düşünmeden onu yapar. Sahibinin kuklası haline gelmiştir. İşte bu tutsağa MANKURT denir. Yapılan bu işleme ise MANKURTLAŞMA denir.

            Sevgili Dostlar

            Cengiz Aymertov’un anlattığı bu MANKURTLAŞMA olayını günümüz dünyasından pek çok örnek verebiliriz. Bu örneklerin en başında ise terör örgütleri gelir. Bizdeki terör örgütü PKK Mankurtlaşmağa uyan en önemli örnektir. Bir öğrenci yurduna atılan bomba ve o yurtta ölen yaralanan genç insanların dramına hangi yürek dayanabilir. Yoldan geçen otobüse atılan Molotof kokteyli, bir okuldaki günahsız yavruları silahla tarama, ancak MANKURTLARIN yapacağı bir eylemdir. Kendi kimliğinden koparılmış, hiç düşünmeden sahibi ne diyorsa ne emir veriyorsa onu yapan Mankurtlara terörist denir. Teröre karşı en büyük mücadele mankurtlaşmayı önlemekle olur. Terörizmle mücadele sadece terörist öldürmekle olmaz asıl olan mücadele eğitim yolu ile yapılan mücadeledir. Mankurt olarak yetişen militan, terörü finans edenlerin tutsağı olmuştur. İntihar saldırıları mankurt militanlar tarafından yapılmaktadır. Kendi kimliğini ve düşünme yeteneğini kaybetmiş militan, sahibi öl, diyorsa ölür. On birinci yüzyılda İran dolaylarında yaşayan Hasan Sabah’ın fedaileri aynen bu günkü PKK militanları gibi idiler. Selçuklu Sultanı ALPASLAN’ ı onlar öldürmüştü.

            Mankurtlaşma sadece terörizmle ilgili değildir. Toplumun her kesiminde Mankurtlaşma vardır. Seçimler yaklaştıkça bir takım parti taraftarları MANKURTLAŞMA’ ğa doğru hızla ilerliyorlar. Önce kendimize bakalım sonra da çevremdeki olayları inceleyelim.

            Parti Liderleri her gün üçer miting yaparak sekiz yüz bin kilometre kare olan koskoca TÜRKİYE’ yi arşın, arşın geziyorlar. İktidar olsun, Muhalefet olsun, hep aynı şeyleri söylüyorlar. Benim gibi birçok vatandaşta mutlaka söylenenleri ezberlemişlerdir. “On sene önce Merkez Bankasında yirmi iki buçuk milyar dolar döviz vardı, şimdi doksan milyar var”. “Türkiye’de on üç milyon işsiz var, öldük, gittik,  kül olduk”. “Kalkınıyoruz yakında Avrupa’yı geçeceğiz”. “ Türkiye satılıyor”. “Vatan elden gidiyor”. “Biz bütün cumhuriyet devrinde yapılan hizmetlerden daha çok hizmet yaptık”. “Açlıktan bebekler ölüyor”. “Terör bütün yurdu teslim aldı”.

            Başta, parti liderleri olmak üzere bütün adaylar en ücra mezralara kadar fellik fellik dolaşarak yukarda saydığım konuları anlatıyorlar.

Miting anonsları taa evimizin içlerine kadar giriyor. Parti arabaları sokak sokak geziyorlar. Söylenen partilerden ve şarkılardan hangi partinin arabası olduğu anlaşılıyor. Konvoylar, mahalle toplantıları, afişler günlük yaşayışımızın birer parçası haline geldiler. Tamam, bütün bu olanlara katlanıyoruz, da olayların başka bir yönü daha var. Mitingler, nutuklar, afişler parti taraftarlarından bazılarını fanatikleştiriyor yani, MANKURTLAŞIYORLAR. Bu nasıl mı oluyor? Bakın anlatayım.

            MANKURTLAŞAN MİLİTANLAR

            Parti propagandaları hızlandıkça, taraftarlar militanlaşıyor, daha sonra mankurtlaşıyorlar. Mesela iktidar partisinden biri şöyle diyor. “Bizim başbakanımız dünya lideridir. Obama ile birlikte dünya’yı idare ediyorlar.” “Bizim başbakanımız Allah’ın sevgili kuludur.” “Seçimlerde yüzde elli beş oy alacağız.” Böyle konuşanlardan bazılarını dinliyorum ve soruyorum. Bu söylediklerini ciddi mi söylüyorsun yoksa şaka mı? Anlıyorum ki gayet ciddi. Peki bu tam bir mankurtlaşma değil mi?

            Hele başka bir muhalefet partisi lideri var ki evlere şenlik. Her gittiği yerde cebinden bir kart çıkartıyor “İşte bu kartla bütün ihtiyaçlarınızı gidereceksiniz “piskevit” bile alacaksınız” diyor. O partinin militanlarına sormaya gerek yok, onlar zaten kalubeladan beri inanmışlar(!).

            İktidarın taraftarlarına soruyorum % 55 oy alacağız diyorlar.

            Muhalefettekilere soruyorum yüzde yüz iktidara geliyoruz diyorlar. Başka bir muhalif partiliye soruyorum:  biz mağdur edildik % 20 alacağız diyorlar. Peki, arkadaş siz nasıl mağdur edildiniz? Sizi, kim mağdur etti? Verdikleri cevaplara kendileri inanıyorlar mı? Bilmiyorum. Ben ise sadece gülüp geçiyorum. Doğrusu tam bir komedi…

            Yüzde birlik parti taraftarlarına sorduğumda kesin olarak barajı aşacağız diyorlar. Nasıl olur bu, aşamazsınız dediğimde, bana darılıyorlar. Bende karar verdim; herkes neye inanırsa inansın, seçim boyunca kimseye karışmayacağım. Neme lazım canım, niye milletin gönlünü kırayım. Yalnız kırk yıl önce sloganımız vardı. Onu biraz değiştirerek küçük bir dilekte bulunacağım.

            Kırk yıl önce TANRI TÜRK’Ü KORUSUN derdik.

Şimdi onu değiştirerek şöyle söyleyeyim.

            TANRI TÜRK’Ü MANKURTLAŞMAKTAN KORUSUN

                                                                                                          Hasan TOPUZ