Anlaşmak… İletişim kurmak… Dünya bunun üzerinde dönüyor. Eğer anlaşılmıyorsan kendini izah edemezsin. Büyüklerimiz, “İnsanlar konuşa konuşa anlaşır” demişler. Tabiki tatlı dille, güler yüzle, iyi niyetle içten ve samimi şekilde olan sohbetlerden güzel ve faydalı sonuçlar çıkması muhtemeldir. Bu şekilde iletişim kavramları bizler için bir lütufdur ve mutlaka önemsemeliyiz ki mutluluğumuza mutluluk katalım.

Peki sokaktaki diğer dostlarımız. Mesela kediler yani onlar anlaşamıyor mu? Onlar iletişim kuramıyor mu? Onların kendi aralarında bir diyaloğu yok mu? Hayatlarında böyle kavramlar yok mu? Lisansları yok mu birbirlerini anlamak için? Kim bilir belki de o ‘miyav miyav’ların, ‘havhav’ların altında ne cilveler var. Ne didişmeler ne itirazlar var… Peki bunlar iletişim veya lisans olmadan mı oluyor? Daha tam bunu bilen yok…

Kendi dünyamıza dönelim biz. Eskiler ne demiş, “Bir lisan bir insan” Dil bu lisan… Türkçe, Arapça, Hintçe, İngilizce… Lisan topluluklarını birliğini tesis eder, aynı matematik gibi. Matematik, en yakınımızdan en uzağımıza şimdiki bazı genç arkadaşlarımız pek sevmiyor ama kimyası, fiziği velhasıl hiçbir ilim matematik olmadan kendini ifade edemez. O sebepten lisan ile matematik insanın kafasında sanki kapı komşusu gibidir. Bu ikisinin kıymet gördüğü, değer gördüğü toplumlarda bilim ve teknoloji daha ileride. Bu da ister istemez toplumsal farkındalık seviyesini yükseltiyor.

Din büyüklerimiz buyurdular ki; “Kalpten kalbe bir yol vardır. O yol muhabbet yoludur. Önemli olan o yolu ele geçirmektir. Bu muhabbet yolu ele geçerse, insan sevdiği ile beraberdir. Gece de beraberdir, gündüz de beraberdir. Dünyada da, ahirette de  beraberdir. Kabirde de mahşer yerinde de beraberdir. Sevince beraberlik böyle olur.” “İnsan seveceği kimseyi iyi seçmeli, ona göre sevmedi.” Çünkü Peygamber Efendimiz, dünyada kimi severseniz kim olduğunuz değil, kiminle olduğunuz önemli. Ahirette nerede ve kimlerle beraber olmak istiyorsak bu tercihi dünyada yapmalıyız. Kurtulmak için kurtulanlarla beraber olmak lazım. Son nefeste beyindekiler silinir, fakat kalptekiler kalıcıdır. Beyin bilgi yeridir, kalp ise sevgi yeridir. Son nefeste iman ile ölmek veya imansız ölmek, kalpteki sevgiye tabidir. Sevgiyle kalınız.