Dağ gibi yürekliler Diyarbakır annelerini Kandil'in siyasi bürosu HDP'nin karşısında ilk Hacire Ana dikilmişti Diyarbakır'da sonra 17 yaşındaki oğlu Suriye'ye kaçırılan Fevziye Çetinkaya geldi peşinden. Dağ gibi yürekle meydan okudu HDP'lilere ; "Fakir fukaranın çocuğu dağda, bunlar koltuklarda. Size verecek çocuğumuz yok. Başlarım sizin Kürdistan davanıza..." İşte bu haykırış başka anaları ve aileleri de cesaretlendirdi ki bir kısmı evladına kavuştu. Aynı mutlu haberi bekleyenler 2,5 yıldır pes etmeden nöbette. Üstelik sadece Diyarbakır'da değil daha birçok  şehirde  HDP ve PKK'ya karşı eylemler tertiplenmekte. Bir süre önce de Hakkarili aileler çağrı yapmış; "Bir umutla baş kaldırdık. Çocuklarımızı kurda kuşa yem etmeyeceğiz, kazanacağız. Artık susmayın, sesimizi daha gür duyuralım."

Ateşin düştüğü yerde haykırışlar böyle. Ya zehirli siyasetin bulaştığı alanlar!... Ülke sevgisinden, PKK'ya nefretinden şüphe etmediğimiz insanlar bile Diyarbakır Anaları  ile birlikte görünmemeye, yakınlık duydukları bazı partilerin tabanından alacakları tepkiden korkarak azami hassasiyet gösteriyorlar, o alanlara "Yanındayız" demeye dahi çekiniyorlar.

Son örnek: Altın Portakal Film Festivali  ödülleri oldu. Tamer Karadağlı, üzerine saldıran terör sevinci sanatçı ve siyasetçi tayfasına ağızlarının payını verdi.Helal olsun ! Bize işte bu dik duruş lazım. Şimdi suskun çoğunluğa sözüm, birileri sizin ayarlarınız üzerinden PKK'ya özerklik vermeyi, sayıları hızla tükenen PKK'lıları kurtarmayı, dibimizde bir devlet kurmayı hedefliyor olabilirler. Peki bunca şeyi gördüğünüz halde bu suskunluk niye ?  Mesele sadece siyaset  ise bu nasıl tehlikeli bir atmosfer, farkında mısınız ?

Her şeyi geçtim; PKK 40 yıldır hiç mi canınızı acıtmadı, şehitlerimize hiç mi üzülmediniz, evladını teröre kaptıran o anaların, babaların gözyaşı hiç mi vicdanınızı kanatmaz ? İçinizden "Başlarım sizin siyasetinize" diyecek hiç kimse yok mu, neredesiniz ? Bir sonraki yazımda buluşmak üzere esen kalınız.