Doğruluk, insanın dudağı ile kalbi arasında bir uyumsuzluk veya çelişkinin bulunmaması; özün, sözün, amelin ahenk içinde olmasıdır. Doğruluk, insanın kalbiyle barışık olmasının meyvesidir, güzel şahsiyetin esasıdır, makbul bir huy ve hayırlı bir süstür. Kişinin düşüncelerinde, sözlerinde, niyetlerinde ve amellerinde kendini gösterir.

  Doğruluktan ayrılmayan insan aynı zamanda adil, dürüst, sözünde duran, güvenilir, istikamet üzere dosdoğru, samimi, haktan ve haklıdan yana, özü sözü bir olan kişidir. Doğruluktan sapmış bir insandan yalan, hile, aldatma, güvensizlik, sahtekarlık, iki yüzlülük, samimiyetsizlik, kötülük beklenebilir. Doğruluğun insana hem maddi hem manevi pek çok getirileri vardır. İç huzurun mükemmel olması ve insanlar arasında saygınlık kazanman gibi. Ne mutlu böyle şahsiyetli kişilere…