Toplumda her insan birbirinden farklıdır. mesela kimi zengindir kimi fakir ama her birinin toplumdaki yeri ve konfeksiyonu da farklıdır. Önemli olan insanın üzerine düşen görevini yerine getirirken iyi olmasıdır. Öğretmen öğretir, mimar ev yapar, çiftçi ürün yetiştirir, ayakkabıcı ayakkabı yapar, terzi elbise diker ama öğretmen öğretmenliği yaparsa, mimar evini sağlam yaparsa, terzi elbisesini düzgün dikerse, çiftçi ürününü sağlıklı ve tabii şekilde üretirse hepsi iyi insan demektir.

Ama bu görevlerini iyi yapan insanlar aynı zamanda paylaşma, yardımlaşma, cimrilik, bencillik, açgözlülük ve kıskançlık gibi olumlu ve olumsuz duygularla da kişiliklerini belli ederler. Alemlerin efendisi "Hayra vesile olan hayır işlemiş gibidir. Allahu Teala sıkıntıya düşene yardım edeni sever." buyurmuştur. Eğer sen de paylaşma ve yardımlaşma gibi güzel duygular gelişmemişse bil ki insanlardan uzaklaşmaya başlarsın.

Bunun bir adım sonrası bencilliktir. Bir adım sonrası kıskançlık... Sonra da başkalarının haklarına göz dikmeye kadar gider. Aşırı mal ve para düşkünü olup çıkarsın. Bu hırs senin başını değirmen taşı gibi döndürür. Eğer çocukluktan beri aldığın eğitim fakirlere yardımda bulunarak bir başkasıyla bir şeyler paylaşmak yüreğinde sevgi, saygı, sorumluluk gibi güzel özellikler içerirse bilesin ki her geçen gün daha bir olgunlaşmaya ve iyi insan olmaya gidiyorsundur. "Bir toplumda paylaşma ne kadar iyi ve dengeli olursa toplumsal Barış da o kadar iyi sağlanır."

Derlerse ki iyilikten maraz doğar, derler ki; İyilik et kele, duyursun seni ele. Sakın bu sözlerin iyiliğin mutlaka zararlı olduğu anlamına gelmesin. Burada sana anlatılmak istenen söz şudur; kimi kalbi ve niyeti bozuk kimselere iyilik edince onlar yine kendi içlerindeki kötülük sebebiyle iyilik eden sen olsan bile sana da zarar verebilirler. kapana kısılmış bir vahşi hayvanı kafandan kurtardığın için onun sana zarar vermeyeceğini beklememelisin. kendini ondan korumanın yollarını aramalısın.