Karadeniz’in hırçın dalgalarına sırtını dayamış, Samsun’un bereketli topraklarıyla nam salmış Çarşamba Ovası, doğanın insana sunduğu en cömert sofralardan biridir. Burası, yeşilin binbir tonu arasında, adeta bir tablonun içine serpiştirilmiş gibi uzanan tarlalarıyla göz kamaştırır.

Büyük Menderes’in Ege’ye kattığı verim neyse, Yeşilırmak’ın Çarşamba’ya kattığı da odur. Ova, bu nehrin nazlı kollarıyla beslenir, her mevsim bereketin rengini giyinir. Fındık bahçeleri, mısır tarlaları, sebze seraları… Her biri, bu toprakların ne denli cömert olduğunu anlatan birer hikâye gibidir.

Çarşamba Ovası’nın verimi yalnızca toprağın bonkörlüğünden gelmez. Burada çiftçilik, dededen toruna geçen bir ustalıktır. Yağmuru ne zaman bekleyeceğini, güneşi nasıl kullanacağını, hangi ürünü hangi toprağa ekeceğini bilen çiftçiler, ovayı adeta bir nakış gibi işler. Çarşamba’nın tütün kokan geçmişi, şimdilerde mısır, sebze ve fındıkla anılsa da o eski üretken ruh hâlâ yaşamaktadır.

Ancak modern tarımın getirdiği bazı sorunlar da yok değil. Toprak yoruluyor, su kaynakları azalıyor, geleneksel yöntemlerle yeni çağın tarım teknikleri arasında bir denge arayışı sürüyor. Ama Çarşambalı üretici, her zorlukta olduğu gibi, burada da aklı ve emeğiyle çözüm buluyor.

Bu ova, yalnızca Samsun’un değil, Karadeniz’in en bereketli köşelerinden biri. Toprağın cömertliği, çiftçinin emeği ve Yeşilırmak’ın can suyu, Çarşamba’yı her yıl yeniden yeşertmeye devam ediyor. Ve biz biliyoruz ki, toprakla kurulan bu güçlü bağ, nesiller boyu sürecek bir bereket hikâyesi yazmaya devam edecek.