İstanbul’da bir akşam üstü mevsim sonbahar,
Saçlarım rüzgara esir yürekte sızım var.
Ben kaç bahar eskittim bilmiyorum yar.
Senin gibi vefasız, insafsızmış sonbahar!

Beni anlarsa yalnız kalanlar anlar.
Şu zalim sokaklar yalnızlığımı sorgular.
Kör kuytularda uyanınca anılar,
Bir başkaymış anladım İstanbul’da sonbahar!

Hazan sofrasından beslenir aşıklar.
Hüzünlü şarkılar söylüyor bağrı yanıklar.
Yapraklarda vakitsiz ayrılıklar var,
Hiç romantik değilmiş İstanbul’da sonbahar.

Artık hiç önemi yok, olduğu kadar.
Sen başkasın, gökyüzü başka, başka akşamlar.
Ayrılığa tünüyor gönlümde kuşlar.
Tadı kaçmış bir mevsim İstanbul’da sonbahar.