Vakti zamanında bir çocuk vardı.Medresede okurdu.Kavuklu hocalardan ders alır,ilmini artırmaya,öğretilenleri anlamaya çalışırdı.Fakat kafası biraz kalınca idi.Bütün gayretine rağmen pek bişey öğrenemezdi.Okumaya karşı da fazla istek duymuyordu ki.Arkadaşları  onu geçmiş okumayı ilerletmişlerdi.O ise hala bir yıl öncesinin kitaplarını okuyor,hayli geriden gelmekteydi.

                                 İyice  bunaldığı bir gün kararını verdi; “kafam çok kalın” diye düşündü. “zekamda yeterli değil.Bu durumda  ilim tahsil edemem.İyisi mi köyüme dönüp tarla işine devam edeyim.”Ertesi sabah niyetini tuttu ve yola koyuldu.Az gitti, uz gitti  bir ovaya düştü.Sıcak bastırmıştı.Çokta yorulmuştu.Yolun kenarında  bir mağara  vardı.Ama girmeye korkuyordu.içerisinin serin olduğundan emindi.Çünkü güneş almıyordu.Ama ya ayıya  falan rastlarsa ne olacaktı.Bunları düşündüğü için yüreği ürperiyor,içeri girmeye bir türlü  cesaret edemiyordu.

                                  Sonunda  sıcak ve yorgunluk  baskın çıktı.ne olursa olsun mağaraya girecekti.Kararını verdi.Adımlarını ağır ağır attı.Korktuğu şeylerle karşılaşmayınca sevindi.Korkusu olsun biraz dağıldı.Bir köşeye büzüldü.Sonra  uzanı verdi.Birden  gözü mağaranın tavanından yere damlayan suya takıldı.Yukarıda birikiyor,büyüyor ve damla kendini  taşımayacak kadar büyüyünce  kopup yerdeki  taşın üstüne düşüyordu.Kim bilir kaç yıldır böyle  devam edip gidiyordu bu.Taş oyulmuştu…Oysa taş sertti.Su damlası ise yumuşacıktı…Yumuşak su damlası nasıl oluyor da taşı deliyordu?

 Birden şimşekler çaktı beynin de ,yumuşacık su damlaları  senelerce aka aka  sert taşı  deliyordu.Kendisi de ısrarla derslerine  çalışır,okuma isteğiyle hocalarını dinlerse zamanla kafasına bir şeyler girerdi. “benim kafam şu taştan daha sert değil ya”diye söylen di.Önemli olan sebat etmekti! Şu taş kadar sebat etmek…O zaman kitaplarda yazılı olanlarla hocaların anlattıkları,kalın da olsa  kafada iz bırakırlardı.

                                        Hızla kalkıp geri medreseye döndü.Çalıştı çabaladı,arkadaşlarına yetişti.Hatta zaman içinde hepsini geçti…

                                                                                                    Gelecek sayıda buluşmak üzere hoşcakalın