Bu söz geleneklerimizde önemli yer tutar. Elbette ki toplum iyiye de kötüye de sebep olanı yapan kadar sorumlu tutmuştur. Böylelikle iyiliğe teşvik olduğu gibi kötülüğün de önüne geçilmeye çalışılmıştır. Bir kimsenin hayatını kolaylaştırmak, o kimsenin ileride yapacağı başarılara iyiliklere sebep olmak demektir. Bir caminin inşasına sebep olmak orada yapılan ve yapılacak olan ibadetlere ortak olmak demektir. Amel defteri kapanmaz dedikleri hal bu şekilde gerçekleşmektedir. Bir okulun yapımında ön ayak olmak, okulda okuyacak çocukların ileride ülkeye yapacakları bütün faydalara sebep olmak demektir…

 Yine bir kötü kimsenin bir kötü hareketin bir kötü ahlakın önünü açmak, ses çıkarmamak, göz yummak da bu kötülüklere sebep olmak adına sorumluluktur. Bizim kültürümüzde geleneğimizde bu konuya çok dikkat edilir ve önem verilir… Özellikle evliliklerde evlenecek kişilerden birinden birisi birbirine denk değilse bu konuda kendisine fikir danışılan kimse eğer onları birbirine denk görmemiş ise “ben sebep olmayayım” diyerek çekincesini belirtir. Veya bazen aksi durumda evliliğe sebep olan kimseye aileden derdi olan bazen yeri geldiğinde ah çekerek “sen sebep oldun” diyerek  o kimseyi sorumlu tutabilmektedir. Bu sebeple halkımızın çoğunluğu sebep olan yapan gibidir derken genellikle olumlu davranışlar için, hayır hasenat için, iyilik ve yardım için bunu söylemiştir. Bu yetim çocuğa yardım etmek  ve onu kurtarmak, bir borçlunun borcunu ödeyip onu rahatlatmak, bir aile arasını bulup onları barıştırmak hep bu iyilikler kategorisindedir…

 Sevgili Peygamberimiz de hadisi şeriflerinde bu konuda buyurmuşlardır ki: “dinimizde iyi bir çığır açana, bunun sevabı ile bununla amel edenlerin sevabı verilir, o çığırda o yolda gidenlerin sevabından da hiçbir şey eksilmez.

Dinimizde kötü bir çığır açana da bunun günahı ile bununla amel edenlerin, günahı verilir, o kötü yolda gidenlerin günahından da hiçbir şey eksilmez.”

Gelecek sayı görüşmek ümidiyle…