Evet, söz ağızdan bir kere çıkar ama bıraktığı tesir çok uzun sürer. Düşmanı dost eylediği gibi, dostunu da düşman eder bir söz. Atalarımız bir söylerken bin düşünmeyi, ölçüp biçip de konuşmayı tavsiye etmişlerdir. Aklına eseni söyleyenler kadar, düşünerek yerinde ve zamanında konuşanların ibret dolu nice hikâyeleri kitaplarda mevcuttur.

Padişahın biri öfkelenmiş, anlık bir öfkenin tesiriyle esirinin öldürülmesini ferman eylemiş. Cellatlar esiri yakalayıp padişahın hükmünü icra etmeye hazırlanırken, esir ümitsizlik içinde padişah hakkında nahoş sözler sarf ediyormuş. Padişah kulak kabartsa da esirin sözlerini duyamamış ve yakında olan vezirine sormuş. Vezir acımış zavallının haline ve; “ öfkelerini yenenler ve  insanları affedenler cennetliktir.” Diyor padişahım diye cevap vermiş. Bu söz padişahın çok hoşuna gitmiş ve esiri affetmiş.