Yaşlılık, gençliğin gitttiği, gücün kuvvetin sıhhatin zayıfladığı, insanın sevgi, ilgi ve yardıma muhtaç olduğu dönemdir. Onun için hele şu sıkıntılı günlerde yaşlılara, özellikle yaşlı anne babamıza, dedelerimize, ninelerimize saygılı davranmalı, çocuklarımıza ve gençlere bu konuda gerekli tavsiyelerimizi yapmalı hem de kendilerine örnek olmalıyız. Onlara yardımcı olmalarını, taşıma araçlarında kendilerine yer vermelerini özellikle çocuklarımıza tembih etmeliyiz. Bu hususta aileden tembih almış çocukla, almamış çocuk belli oluyor.
 
Yaşlı birisi anlatıyor: ''Bir gün, elimde birkaç parça eşya vardı. Taşımakta zorlanıyordum. Yanımdan yaşlı genç tahsilli tahsilsiz çeşitli insanlar geçiyordu. Hepsi benim sıkıntılı  halimi görüyorfakat aldırmadan geçip gidiyorlardı. Biraz sonra bir genç koşarak geldi. 'Amca ben sana yardımcı olayım.' dedi. Eşyalarımı taşıyıverdi. Çok rahatladım. O gence cani gönülden dua ettim.''
 
Bunun ne kadar önemli olduğunu o hali yaşayan bilir. Yaşlıları en mutlu eden muamele sevgi, ilgi ve deer verilmektir. Onlar için en iyi barınma yerleri sıcak aile ortamıdır. Yaşlılara, güçsüzlere yardım etmek, dinimizin önemli bir kuralıdır. Yine dinimiz, anne baba yaşlanınca onlara yumuşak davranmayı, tevazu göstermeyi, onları üzmemeyi, öf bile dememeyi emrediyor.
 
Cemiyetler, genciyle, yaşlısıyla birbirinin halinden anlayarak kendisini karşısındakinin yerine koyarak, birbirine sevgi ve saygı göstererek, ilgi ve yardımlaşma ile ayakta kalır, huzurlu olur. BUrası etme bulma dünyasıdır. Ne ekersek onu biçeriz. Yaşlılığımızda huzurlu ve mutlu olmak istiyorsak yaşlılarımıza , güçsüzlere, muhtaçlara yardımcı olmalı, onlara değer vermeliyiz. Saygı ve sevgi gören bir anne baba, kayınvalide ve kayınpeder olmak istiyorsak, bugün anne baba, kayınpeder kayınvalidelerimize sevgi ve saygı ile muamele etmeli, onları evin bereketi, dualarını kazanç bilmeliyiz. böylece hem biz hem de gelecek nesil huzurlu ve mutlu olur.