Bu haftaya girerken hangi konuyu yazalım diyerek düşünmedim değil. Konu ve haberlik, köşe yazılık çözüm bekleyen onlarca fikirler havada adeta tırısa koştururken, En doğru köşe ne olabilir ki?

Kimine göre elbette hemen aklında geçen ilk soru "SİYASET OLMALI!". Siyasette ki en popüler soru ise: Tabi ki Dündar mı?,  Köse mi ? sorusu ilk akla gelen...

Korkmayın sadece sizin değil muhalefet partilerinin de en büyük sıkıntısı bu konu. Adayını açıklayanların da derdi, açıklamayanların da derdi Köse ve Dündar...

Ama hiç fark ettiniz mi? Esnaf, memur, işçi velhasıl herkesim geçim derdinde.

İş verenler iş yapamamak ve para kazanamamanın sıkıntısı ve telaşında,  Memur, işçi parasının yetersizliğinden yakınıyor, Çiftçi ve emekli geleceğini nasıl düzene sokacağının telaşında bulunuyor.

Çiftçinin bir diğer sıkıntısı ekse ektiğinden, hasadı yapsa hasattan para kazanamıyor. Her geçen gün çıkarılan yeni kanunlar da hiç kimsenin yarasına merhem olmuyor.

Devletin kasası yüzyıl sonunda ilk kez bilmem kaç milyon odlar sıcak para ile dolmuş martavalını da çok fazla tınlamıyor. Çünkü milletin cebinde para yok. Millet geçim derdinde...

Bunları yazmaya kalkışsak yine moraller bozuluyor. O zaman kar yağdı der demez başka sorular alıp gidiyor başını. Karlar temizlenmedi, kömür yok, doğalgaz yok,  Kısacası bu memlekette insanlar var içinde YOK ları yaşıyor. Biz hangisini yazacağımızı anlamadık gitti.

Siyaseti yazsak sıkıntı, Yukarıda bahsettiğimiz konuları yazsak dert. Hele bu konularla alakalı serzenişlerde bulunanlara haydi konuş diyerek makineyi kaldırdığımız anda, susmaları, çekilip kenara oturmaları yok mu? İnsanı kahrediyor. Bu toplum öyle bir hale gelmiş ki! Tıpkı kurbanlık koyun. Önüne ne koyarsanız onu alıyor, yiyor ve sessizce kendi içinde yırtınıp duruyor. Sonuçta tepkisiz toplum olduk gitti vesselam.

Akşamları sosyal paylaşım sitelerin de cenkler, kahvehaneler de kıran kırana siyaset martavalları ile dolup taşırıyoruz her yerimizi. Bu alanlar da Söylenilmeyenleri bir bir masaya döküyorlar. Sabaha içlerinde bir tek dert bırakmazcasına...

Ama her yeni gün yeni dert ve sıkıntıların müjdecisi olduğu sürece, önümüze ne konulur, ne yapılması istenirse kuzu kuzu denileni yapar olduk gitti.

ÜÇ MAYMUNU OYNAMAK BÜYÜK SANAT OLMAKTAN ÇIKTI. 3 MAYMUN İÇİMİZDE YAŞIYOR FARKINDA MIYIZ?.

O üç Maymun misali; Görmedim, konuşmadım ve duymadım. En güzeli bu hareket tarzı olsa gerek. Sonuçta Tepki yok, konuşma yok, dert çok. Yoksa ağlanacak haline gülen, ölmüşte ölüsüne ağlayamayan hale mi geldik. Gerçi halimize ağlayan da yok.  Yoksa biz her türlü yapılanı hak mı ediyoruz. Anlamadım gitti...

Mutlu ve (sağ)-lıcakla kalın...