Kar berekettir derler büyüklerimiz. Beyaz, bembeyaz bir örtü kaplar bütün yeryüzünü. Çocukların özlemi, üreticinin umududur kar. Kimi zaman eğlence, kimi zaman çile…

Ve gelmedi, yağmadı denen kar nihayet bütün ihtişamıyla geldi. Bir geldi, pir geldi! Salıpazarı’nı beyaza bürüdü. Sokaklar, çatılar, tarlalar… Her yer bembeyaz bir sessizliğe teslim oldu.

Kimi çocuklar ellerinde eldivenleri, gözlerinde neşeyle kardan adam yapmanın sevincini yaşadı. Mahalle aralarında yankılanan kahkahalar, yıllardır unutulmaya yüz tutmuş kış eğlencelerini yeniden hatırlattı. Kimileri ise odunlarını, kömürlerini düşünüp penceresinden derin bir iç çekerek baktı bu beyaz örtüye.

Çiftçi için umut, geçim derdiyle uğraşanlar içinse zorluk demekti bu kar. Berekettir, su kaynağıdır ama yolları kapatır, hayatı durdurur bazen. Salıpazarı’nda da öyle oldu. Özellikle kırsal mahallelerde yaşayanlar için zorluklar başladı. Kapanan yollar, hastaneye gitmekte zorlanan hastalar, sabahın erken saatinde ekmeğinin peşine düşen esnaf…

Ama her şeye rağmen kar, toprağın dinlenmesi, su kaynaklarının beslenmesi ve doğanın kendini yenilemesi için bir lütuftur. Soğuk kış gecelerinin ardından baharın neşesi gelecektir elbet.

Bu beyaz örtüyle kaplanan Salıpazarı’nda bir kez daha gördük ki; kar sadece yeryüzünü değil, hayatın ta kendisini de etkiliyor. Kimine mutluluk, kimine çile… Ama her şeye rağmen, kar yağınca dünya biraz daha güzel, biraz daha saf görünmüyor mu sizce de?