A. Ortak Tarım Politikasına Genel Bakış

Avrupa Birliği çatısı altında tarıma farklı muamele edilmesinin birçok nedeni bulunmaktadır. Bunlardan en önemlisi, tarımın insan kontrolünün sağlanamadığı bazı etkenlere bağımlı olması (hava muhalefetleri, mahsul ve canlı hayvan hastalıkları vb.) ve dolayısıyla tarım sektöründeki arz - talep dengesinin tam anlamıyla sağlanmasının güç olmasıdır.

Diğer bir neden de, hükümetlerin bazı temel ürünlere olan talebi her defasında ve makul bir fiyat ile karşılama yükümlülüğü bulunmasından kaynaklanan sosyal ve siyasi hassasiyet olarak gösterilebilir.

AB Kurucu Üye Devletleri (Belçika, Almanya, Fransa, İtalya, Lüksembourg, Hollanda) tarım sektörlerinin dağınıklığı ve farklılığı, tarımsal piyasaların birleştirilmesinde bazı zorluklarla karşılaşılmasına sebep olmuştur. AB genişlemeleriyle daha da artan bu ayrılık ve zorluklar, uluslar seviyesinde müdahaleci tarımsal politikaların yapılmasına ek bir meşruiyet dayanağı oluşturmuştur.

Üye Devletlerin farklı doğalara sahip tarım sektörleri bulunmakta, bu sektörler yapısal, sosyal ve ticari özellikler bakımından farklılık göstermektedir. Dolayısıyla Avrupa Devleti tarımsal politika araçlarının kapsamı, yukarıdaki öğelerle birlikte tarımın ulusal ekonomilerdeki itibarı ve değişik tarımsal gelenekler göz önünde bulundurularak uygulanmaktadır. Bir başka deyişle, Avrupa politika araçlarının kapsamında da çeşitlilik bulunmaktadır.

Ortak Pazar'ın hedefi, yapısal farklılıkları bulunan değişik tarım sistemlerinin yakınlaştırılmasını ve böylelikle ulusal siyasi kurumların karşılıklı etkileşim neticesinde elde ettikleri ve muhafaza etmek için direnç gösterdikleri imtiyazların gerekli şekilde düzenlenmesini sağlamaktır. Bu kapsamda yer alan imtiyaz konuları arasında devlet tekelleri, fiyat garantileri, çiftlik gelir yardımı, ihracat sübvansiyonları, doğrudan ve dolaylı ithalat kısıtlamaları gibi birçok konu yer almaktadır.

B. Ortak Tarım Politikasının İlkeleri

Pazar Bütünlüğü

Pazar bütünlüğü, tarım ürünlerinin Topluluk İç Pazarı'nda aynı koşullara tabi olarak dolaşımını ifade eden bir kavramdır. Sistem, Topluluk genelinde aynı ürünlere aynı fiyatların uygulanmasını öngörmektedir. Bu nedenle AB Komisyonu, her pazarlama yılı için önceden ve Euro cinsinden "ortak tarımsal fiyatlar" belirlemektedir.

İlke olarak, ortak fiyatlar piyasadaki arz ve talep etkileşimine göre belirlenmelidir. Ancak pratikte, Ortak Pazar düzenlemeleri ortak fiyatları desteklemeye yönelik müdahale önlemlerini de içermektedir. Sözü edilen önlemler her ürün için farklı olup, yetersiz talep olması veya talebin Topluluk'a oranla daha ucuz fiyatlı dış arz ile karşılanması durumlarında uygulanmaktadır.

Topluluk Tercihi

Topluluk Tercihi, Ortak Tarım Politikası'nı yönlendiren temel ilkelerin diğer bir tanesidir. Bu ilke uyarınca, satın alımda Topluluk menşeli ürünler ithal ürünlere tercih edilmektedir. Uygulamanın amacı, Ortak Pazar'ın ucuz fiyatlı ithal ürünlerden ve dünyadaki fiyat dalgalanmalarından korunmasıdır.

İlke olarak, benzer uygulamalar global anlamda (ithalat ve ihracat önlemleri şeklinde) yaygındır. Daha önceleri dünya piyasası ile asgari garanti fiyatı arasındaki açık "ithalat vergileri" ile karşılanmakta olup, GATT ile uyumlu olarak yerini gümrük vergilerine bırakmıştır.

Mali Dayanışma - Avrupa Tarım Yönlendirme ve Garanti Fonu (EAGGF)

Ortak Tarım Politikası'nın üçüncü ilkesi, Avrupa Tarım Yönlendirme ve Garanti Fonu (EAGGF) tarafından yürütülen "mali dayanışma" esasına dayanmaktadır. Tarım giderleri Topluluk bütçesinin önemli bir kısmını oluşturmakta, bu kapsamda Ortak Tarım Politikası EAGGF tarafından finanse edilmektedir. EAGGF 1962 yılında kurulup ikiye ayrılmıştır..

Ocağınız şen ürününüz bol olsun kalın sağlıcakla