Bugünkü yazım da Bir zamanlar tarım ülkesi olan ama şimdi buğdayı bile dışarıdan alan tarım ülkesi dediğimiz Türkiye Cumhuriyetinin tarım politikasını konuşacağız. Türkiye’nin tarım potansiyeli yüz ölçümü olarak 78 milyon hektar alan olup, tarımsal üretim yapabilen alanlar ise yaklaşık olarak 24 milyon hektara denk gelmektedir.

Baktığımız zaman Türkiye Cumhuriyeti Devleti tarım konusunda çok iyi diyebiliriz ama tabi ki bu tarım alanını önemli olan kullanabilmek veya kullanabilecek yöneticiler seçebilmektir. Türkiye Cumhuriyeti Devleti dünya da kendi kendine yeten sayılı ülkeler arasında dır ama biz baktığımız da varlık içinde yokluk çekiyoruz Rusya ve Ukrayna dan buğday alıyoruz. Gidip dış ülkelerden buğday almamız kadar saçma sapan bir şey olamaz.

Biz 1953 yılında buğday üretiminde dünya da 3. Sıradaydık şimdi geldiğimiz noktada 2022 yılının TÜİK verilerine göre buğday üretiminde 11.sıraya düştük bu vasatlığımızın iş bilmezliğimizin veya tarım politikasını yanlış yapan dana eti pahalıysa koyun eti yiyin diyen yöneticilerimiz yüzünden dir. Ama şunu da söylemek gerekir bir gün bir başbakan bir çiftçiye anasını da al git dedi o çiftçi anasını da aldı gitti ve biz domatesi şimdi 25-30 TL yiyoruz, salatalığı aynı şekilde yiyoruz. Gazi Mustafa Kemal Atatürk ne demişti “Köylü Milletin Efendisidir” ne yazık ki bu sözü hatırlayan benimseyen bir yönetici kalmamıştır.

Çiftçi perişan haldedir çiftçi köylerden kentlere göç etmeye başlamıştır. Üretim her gecen gün azalmaktadır. Çünkü neden çiftçiye artık değer verilmiyor çiftçi hayvanlarını bıraktı, tarlasını ekip biçmeyi bıraktı. Bunun nedeni yaptığı işin karşılığını alamıyorlar. Mesela bunu bir örnek ile anlatayım size geçenler de bir fındık tüccarı ile konuştum sordum ona fındık ne kadar olmalı diye çiftçinin de rahat etmesi için bana dedi ki 100 TL olması gerekiyor ama dedi bu ekonomik şartlarda dedi 100 TL bile az dedi ama devletin vereceği 80-85 TL arasında dedi bu da zaten çiftçinin giderlerini bile karşılamaz dedi ve ben çok üzüldüm. Çünkü çiftçi kendi emeğinin karşılığını alamıyor.

Yani kısacası Türkiye doğru tarım politikaları uygulamazsa çiftçiye destek vermezse bu güzel ülkenin nimetlerini boşa çıkartırsa yakında biz domatesi de , salatalığı da zor buluruz aynı zamanda Türkiye’nin dünya da söz hakkı olabilesi için ilk önce tarım politikasını düzeltmesi zaten tarım politikasını düzeltince ekonomi de düzelmiş olacaktır.

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere